hatikesk@gmail.com
Gidenler Yerini Buldu! Ya Geride Kalanlar...?
06 Mart 2023 23:18:00
Genç Yorum
Yaşadığımız korkunç deprem felaketinin üzerinden tam bir ay geçti. Ama hala içimizdeki yangın sönmüyor.
Yaşananlar, televizyonlarda gördüklerimiz, sosyal medyada sürekli karşımıza çıkanlar zihinlerimize daha da kazınıyor.
O enkazlar ve enkaz altında kalanlar ve çıkarılanlar… Her biri ayrı bir acı. Her biri acı hikaye. Her biri hüzün..
Depremi yaşayan kentler de artık yaralı.. Her şehirde ölü ya da yaralı, ruhların sesleri sadaları yankılanacak.. Dünya ayakta kaldığı müddetçe..
Zaman geçiyor. Bu yazıyı yazdığım bugün, depremin üzerinden tam bir ay 30 gün geçti.
Fiziksel enkaz geçecek belki ama ruhumuzdaki enkaz geçmeyecek.
Beyinlerimizdeki o acı görüntüler silinmeyecek... Bilinçaltımız ne yazık ki çok zor temizlenecek.
İki gece önce yüreğim ağzımda korkunç bir deprem rüyasıyla saat 03.21'de gözlerimi açtım. Çaresizliği bir duvarın dibinde ruhuma kadar hissetmiştim rüyamda.
Ben rüyasına bile dayanamamışken, depremi iliklerine kadar yaşayan binlerce insan, bu rüyanın bin katı fazlasını ve gerçeğini yaşadı.
Biliyorum, maalesef ki biliyorum; Çaresizliğin çaresi yok.
O enkazların içinde ne çok insan, ne çok emek, ne çok umut vardı kim bilir.
Ne hayaller ne söylenmemiş sözler vardı kim bilir.
Böyle mi olacaktı... ?
Hayat denilen şey.. Onlar için böyle mi olacaktı.?
Anıları, hayatları bu molozların altında mı kalacaktı?...
Onları gömdüler ama biz öldük...
Onların ciğerleri toprağa gömüldü ama bizim ciğerimiz hala yanıyor.
Gece sevdikleriyle uyuyanlar, sabah tanımadığı kişilerle gömüldüler. En çok zoruma giden de buydu. Ve hem de birçoğunun mezarının üstünde adları değil de numaraları vardı. Çünkü artık bedenleri, yoktu!
Geride kalan o insanlar, en sevdiklerini bağrına basmak yerine, sevdiklerini toprağın bağrına verdi.
Kim bilir o mezarlarında yatırılmasaydılar ne planları vardı? Neler yarım kaldı, kimler yarım kaldı kim bilir…?..
Nereden bilebilirlerdi ki uyku ile ölüm uykusuna yattıklarını.
Bir zamanlar hepsinin ismi vardı. Hayalleri, planları, vardı. Şimdi ise mezarlarının üzerinde numaraları ile anılacaklar tanınacaklar!
Pekala, gidenler yerini buldu! Ya kalanlar ...?
Enkazdan zor zahmet çıkardığı, daha öpmelere doyamadığı evladını toprağa veren anne, dünyanın hangi köşesine sığdırabilir şimdi kendini?
Sesimi duyuyor musunuzz… O anne-ler-in sesini de duyabilecek misiniz?
Enkazın altında, vefat eden kızının elini bir an olsa bırakmayan babanın elini, hangi el ısıtabilir şimdi?...
Elinizi kalbinize koyun hadi!!
O babayı hissedebilecek misiniz?
Allah bir daha umarım böylesi acıları yaşatmaz...sizinde yüreğinize sağlık,his dolu kelimeleriniz samimi ifadelerle etkileyici bir yazı olmuş
Rabbim Geride kalanların ellerini sımsıkı tutup mücadele yolunda tüm kardeşlerimize adım atmayı nasip etsin. İlçemize gelmiş depremzedeleri ziyaret ediniz . Birçoğunun ev eşyasını eksiklerini gidermeye çalışıyoruz. Emin olun bu yeterli değil onların birer çayını için iki kelam edin ruhen yanlarında olun.
- s.
- 1